Ik ben feminist, activist en studeer Human Rights & Gender Conflict studies. Mijn voornaamste focus ligt bij het opkomen voor slachtoffers en overlevenden van seksuele intimidatie. Als Aziatische vrouw die in een voormalige koloniale macht en overwegend wit land leeft, zijn er talloze situaties waarin ik het gevoel heb gehad dat mijn vrijheid zwaar werd aangetast. “Minder vrij” zou een understatement zijn, want wat noemen we hier de “standaard” van vrijheid? Aangetaste vrijheid betekent voor mij niet door de straten kunnen lopen zonder te worden nageroepen, catcalling. “Het is maar een grapje" wordt er gezegd als er iemand aan tafel racistische opmerkingen tegen me maakt. Het wordt beschaamd en in stilte gebracht als ik vertel over mijn ervaringen met aanranding. Het is grappig dat iemand zou zeggen: "nou, ik kan die seksistische opmerkingen maken, want dat is vrijheid van meningsuiting", maar voor mij is het geen vrijheid als het ten koste gaat van de vrijheid van anderen. 

 

Vrijheid betekent voor mij het breken van sociale beperkingen, zoals gender roles, racial stereotypes of schoonheidsnormen. Hoewel vrijheid een persoonlijke state of mind is, is het gevaar van de individualisering van vrijheid dat de kloof tussen wie vrij is en wie niet vrij is veel groter wordt. Niemand is vrij totdat iedereen vrij is. Vooral voor gemarginaliseerde gemeenschappen, zoals queer en transgenders, kan zichtbaarheid zonder sociale bescherming levensbedreigend zijn.

 

Ik voel me vrij als ik me geliefd en gewaardeerd voel. Wat raar is, want je zou niet moeten wachten tot andere mensen jouw vrijheid accepteren, snap je. Maar ik ben opgegroeid in een omgeving waar ik constant moet blijven pushen, zonder voor mezelf een pauze te kunnen nemen of na te denken over wat ik heb bereikt. Dus om te horen dat iemand waarnaar ik opkijk mij waardeert om wie ik ben en wat ik doe, is geruststellend voor mij. Het opent de deur om te blijven doen wat ik doe.

​

​

Vrijheidsplaylist 

Mijn vrijheidsnummer is elk nummer van Lizzo om eerlijk te zijn. Wat een ongelooflijke vrouw! Ik ging naar een concert van Lizzo met mijn beste vriend, toen we nog naar concerten konden gaan, en het was zo'n bevrijdende ervaring voor ons. Lizzo hield een super emotionele toespraak en we huilden allebei. Daarna speelde ze Cuz I Love You en toen huilden we nog harder. Elke dun, dun dun dun dun, en ook de lange en de hoge noten waren als een uitademing en het loslaten van de spanning. Het was zo therapeutisch. En als je aan Lizzo als een individu denkt, heeft ze ZOVEEL sociale beperkingen doorbroken om te komen waar ze nu is, en dat streven naar vrijheid is gewoon ongelooflijk bewonderenswaardig.