Het verhaal van Daniel
“Ik voel mij vrij als ik dans in de club.”
“Ik zit in het vierde jaar illustratie aan de Willem de Kooning Academie. Maar ik ga overstappen naar de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Ik ga de schilderopleiding doen, dat is mijn passie en daar wil ik later mijn beroep van maken. Hoeft niet per se schilderen te zijn, maar het maken van kunst is iets wat ik het liefste doe. Ik heb ook veel ideeën voor sculpturen, fotografie en film. Voor nu ligt de focus wel op het schilderen.
Ik heb afgelopen jaar een tussenjaar, want ik ben meteen na de middelbare gaan studeren, al op mijn zestiende. Ik heb dus niet veel tijd genomen om mezelf te leren kennen, te ontdekken. Ja, ik heb besloten om in het vierde jaar te stoppen met mijn opleiding, in mijn afstudeerjaar! Mensen om me heen zeggen wel van what the fuck, maar ik moet m’n hart volgen. Zo ben ik ook. Als iets goed voelt doe ik het gewoon.
Voor de meeste queermensen is in de kast zitten wel echt onvrij. Je leeft je leven, maar je denkt elke dag zo veel aan die leugen waar niemand wat van weet. Ik was zestien toen ik ervoor uitkwam en iedereen steunde me enorm. Dat is zo’n groot deel van mijn leven geworden, er viel zo’n grote last van mijn schouders. Ik hoefde niet meer te liegen, kon eindelijk zijn wie ik wilde zijn. Het besef dat je in ieder geval jezelf bent, ook al ervaar je tegenslagen en gaat het niet goed met je, is heel belangrijk geweest voor me.
Ik moest heel lang denken over wat vrijheid echt voor mij betekent, omdat ik er nooit eerder echt mee bezig ben geweest. Dat is goed, omdat ik me nu realiseer hoe geprivilegieerd je bent als je er niet over hoeft na te denken. Voor mij is vrijheid de mogelijkheid om te doen wat je zelf wil. Dat voelde ik al op m’n zestiende, toen ik naar de academie ging. Toen dacht ik wel wow, ik kan nu gewoon kunst studeren. Dat mijn ouders dat accepteerden, dat iedereen om me heen me daarin steunde. En nu weer, dat ik de vrijheid om de keuze te maken wat goed voelt. Zelfs in mijn vierde jaar.
Een andere vorm van vrijheid is mezelf zijn is experimenteren met wie ik ben en hoe ik eruitzie. Op de academie zijn zoveel open minded mensen, dat ik daardoor meer durfde te laten zijn wie ik echt ben. Zo heb ik echt mijn eigen stijl kunnen creëren. Ik heb gerealiseerd dat je door de maatschappij teruggeduwd wordt, maar ben heel blij dat alle mensen om me heen er zo open voor staan. Dat is ook een bepaalde manier van vrijheid voor mij. Zijn wie je wil zijn. Ik ben zo dankbaar voor mijn ouders en vrienden en school. Je zou maar net in de verkeerde stad geboren worden. Ik heb zoveel zelfvertrouwen gekregen van hen. Daardoor kan ik nu mezelf zijn.
Als ik dans in de club voel ik mij het meest vrij. Dat realiseer ik me soms opeens; je lichaam beweegt gewoon, je denkt er niet over na. De muziek stuurt je. Je bent helemaal alleen maar met vrienden. Dat gezamenlijke gevoel maakt het echt de moeite waard. Daarom ben ik heel blij dat alles weer open is.”
Vrijheidsplaylist
Seven Days in Sunny Days van Jamiroquai. Vroeger bij mijn ouders thuis heb ik dat nummer
super veel gedraaid. Ik word er zo blij van. Zo zonnig en zomers, zo’n open nummer.
Fotografie: Weia Tan
Vrijheidssongs
Beluister en volg hieronder de Vrijheidsmaaltijden playlist op Spotify!