Ik ben een creatieveling in de breedste zin van het woord. Mijn grootste passies zijn muziek en fashion. In die hoedanigheid ben ik betrokken bij vele kanten van het creatieve proces. Daarnaast ben ik voor 1/3e eigenaar van het bedrijf Notendop Creative, waarmee we allerlei soorten creatieve content creëren; van videoclips en albumcovers tot content creatie. Daarbij doe ik aan dichten, events hosten en stylen. Ik kom uit een familie van zendelingen. Ik ben half Brits, half Nederlands en heb op veel plekken gewoond; Amsterdam, LA, Rotterdam, Den Haag. Ben ook deels met de Amerikaanse cultuur opgegroeid, dat zie je in mijn muziek en kleding, maar ook in mijn passie voor basketbal. Dat doe ik al jaren heel graag en heb voor het Nederlandse team mogen uitkomen.

Vrijheid heeft voor mij, als witte man in een westerse wereld, niet veel te maken met de gangbare definitie van vrijheid. Omdat ik een aandachtstoornis heb is vrijheid voor mij een absentie van prikkels. Vrijheid is in het moment te zijn, vrij om te doen en te focussen in het nu. De prikkels die mij het meest hinderen zijn de interne prikkels, mijn gedachtes, de trein die door raast maar de verkeerde kant op gaat, waardoor ik de draad van een gesprek bijvoorbeeld kwijtraak. Ik houd heel erg van gedachte-experimenten, dus dan is het jammer dat mijn mind die switch maakt. Vrijheid is voor mij dus het vrij zijn van prikkels die mij die switch doen maken.

Ik zoek die prikkelloosheid vaak op, waardoor ik een ietwat ongezonde relatie met bijvoorbeeld drugs en vrouwen heb. Maar vaker is het gezond, ik vind die prikkelloosheid namelijk met name in het creatief zijn: muziek maken, dichten, nadenken, maar ook basketbal en eigenlijk iedere sport met spelvorm. Tijdens het creatieve denken kan ik echt in het moment zijn. Als ik creatief bezig ben voel ik mij het meest vrij van prikkels.

Misschien resoneert deze opvatting van vrijheid wel met de jongere generatie, die zo overgestimuleerd wordt door de sociale media. Prikkels zijn voor hen overal en constant aanwezig. In dat creatieve proces opzoeken zou dan een oplossing kunnen liggen.

Binnen mijn definitie van vrijheid ben ik minimaal de helft van de dag niet vrij. Het is nu ramadan, dus ben ook gestopt met blowen, wat me in die zin nog minder vrij maakt. Ik werk ook op kantoor, wat niet heel creatief is. Daarin merk ik dat die prikkels me enorm afleiden en ik me dus minder vrij voel. Als ik thuiskom na werk sport ik en voel ik me op zich vrij, maar verder ben ik doorgaans wel overprikkeld.

Vrijheidsplaylist The Brothers Johnson met Stomp! (single version) is mijn vrijheidsnummer, omdat er geen moment van de dag is, geen emotie die ik kan voelen, geen situatie waarin ik dat liedje opzet en me niet volledig kwijt raak in dat nummer. Het trekt me vanaf seconde 1 en trekt alle prikkels uit me, waardoor ik helemaal in het moment kan zijn.