“Voor de Vrijheidsmaaltijden heb ik vier thuistatoeëerders gefotografeerd. Scuro, Wenting, Victor en Risk. Qua persoonlijkheden, stijlen en opvattingen zijn het vier verschillende artiesten. Daarmee wil ik laten zien: een thuistattoeerder is niet terug te brengen tot één persoon. Wat ze delen is hun hang en verlangen naar vrijheid. Maar wat dit voor ze betekent, verschilt.”
- Damon Vervoort
Schone woonkamers, nieuwe tattoostijlen en geen enkele baas die eventjes vraagt: “Lukt het?” Fotograaf Damon Vervoort is meteen hooked, als hij voor het eerst binnenstapt bij een thuistatoeëerder. Voor de Vrijheidsmaaltijden portretteerde hij vier van deze Rotterdamse tatoeëerders die twee liefdes delen: inkt en vrijheid.
Hoe ben je bij deze angle voor je serie gekomen?
“Ergens halverwege de lockdown in 2020 wilde ik me laten tatoeëren, maar ik kon nergens terecht. Alle geregistreerde shops waren gesloten. Via-via kwam ik in contact met mensen die thuis en in privéstudio’s tatoeëerden. Zo rolde ik de cultuur in en ontmoette ik studenten in studentenkamers, graffiti-artiesten en allerlei andere tatoeëerders die ‘t zichzelf aanleerden. Mensen die er wel wat mee verdienden, maar die het vooral deden uit liefde voor de kunst. Al vrij snel ben ik ze gaan fotograferen. Eerst voor mezelf, en nu, bijna drie jaar later, in opdracht voor de Vrijheidsmaaltijden.”
“Niet alleen maar new school, of zwart-wit. Deze mensen werken vrij”
Wat sprak je zo aan in die woonkamers?
“Ik had gelijk zoiets van: dít is interessant. Dit zijn mensen die hun eigen ding doen. Geen afhankelijkheid van een baas, geen stijl van één shop waar je je aan moet houden. Niet alleen maar new school, of zwart-wit. Deze mensen zijn vrij. Ze werken zonder kaders, waardoor heel creatieve ontwerpen en zelfs compleet nieuwe stijlen ontstaan als free hand tribal en ignorant style.”
“In iemands woonkamer is er alleen die tatoeëerder, jijzelf en ‘t gezoem van de machine. Dat doet iets”
“Wat trouwens nog iets moois is aan thuis of in privéstudio’s tatoeëren, is dat je heel snel een band met elkaar opbouwt. In traditionele shops is er altijd een baas, zijn er andere artiesten aan het werk, komen er steeds nieuwe klanten binnen. In iemands woonkamer is er de tatoeëerder, jijzelf en ‘t gezoem van de machine. Dat doet iets. Je bent op dat moment compleet afhankelijk van de creativiteit en techniek van die ene persoon.”
En waarom koos je voor deze portretten? Wat voor indruk maakten ze op je?
“Voor de Vrijheidsmaaltijden heb ik vier thuistatoeëerders gefotografeerd. Scuro, Wenting, Victor en Risk. Qua persoonlijkheden, stijlen en opvattingen zijn het vier verschillende artiesten. Daarmee wil ik laten zien: een thuistattoeerder is niet terug te brengen tot één persoon. Wat ze delen is hun hang en verlangen naar vrijheid. Maar wat dit voor ze betekent, verschilt.
Scuro, een tatoeëerder uit Rotterdam Zuid, draagt bijvoorbeeld altijd een bandana voor z’n gezicht. Hij wilde ook echt met bandana gefotografeerd worden. Pas als je bij ‘m gaat zitten en hij begint je te tatoeëren, laat hij zichzelf zien. Blijkt hij gewoon echt heel aardig en houdt hij rekening met hoe jij je voelt. Hij omschrijft vrijheid als volgt: ‘Vrijheid is iets dat je het hardst ervaart na geslotenheid. Als iets dat in je mind zit. Breek uit je gedachten en realiseer je dat je de neutrale toeschouwer bent. Van het leven en je mind. Dan zal je, waar je je ook bevindt, altijd vrijheid voelen ’ Het past bij ‘m.”
Kun je je daarin vinden? Hoe denk jij zelf over vrijheid?
“Mijn definitie van vrijheid is in ‘t moment besluiten wat je gaat doen. Oké, je hebt plannen soms een beetje nodig. Maar het allerliefste zou ik niets vastleggen. Zo blijf ik altijd openstaan voor het onverwachte: voor vrijheid.”